التهاب پروستات چیست؟ راه های پیشگیری از آن

پروستاتیت یک بیماری اغلب دردناک است که شامل التهاب پروستات و گاهی اوقات نواحی اطراف پروستات می شود.

دانشمندان چهار نوع پروستاتیت را شناسایی کرده اند:

پروستاتیت مزمن یا سندرم درد مزمن لگن
پروستاتیت حاد باکتریایی
پروستاتیت باکتریایی مزمن
پروستاتیت التهابی بدون علامت

مردان مبتلا به پروستاتیت التهابی بدون علامت علائمی ندارند. یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی ممکن است در هنگام آزمایش سایر اختلالات دستگاه ادراری یا دستگاه تناسلی، پروستاتیت التهابی بدون علامت را تشخیص دهد. این نوع پروستاتیت عارضه ای ایجاد نمی کند و نیازی به درمان ندارد.

پروستات چیست؟

پروستات غده ای گردویی شکل است که بخشی از دستگاه تناسلی مردانه است. وظیفه اصلی پروستات تولید مایعی است که به مایع منی می رود. مایع پروستات برای باروری مردان ضروری است.

این غده مجرای ادرار را در گردن مثانه احاطه کرده است. گردن مثانه ناحیه ای است که مجرای ادرار به مثانه می پیوندد. مثانه و مجرای ادرار بخشی از دستگاه ادراری تحتانی هستند.

پروستات دارای دو یا چند لوب یا بخش است که توسط یک لایه بیرونی بافت محصور شده و در جلوی راست روده، درست زیر مثانه قرار دارد.

مجرای ادرار لوله ای است که ادرار را از مثانه به خارج از بدن می برد. در مردان، مجرای ادرار نیز منی را از طریق آلت تناسلی خارج می کند.

پروستات غده ای گردویی شکل است که بخشی از دستگاه تناسلی مردانه است.

چه چیزی باعث التهاب پروستات می شود؟

علل پروستاتیت بسته به نوع آن متفاوت است.

پروستاتیت مزمن یا سندرم درد مزمن لگن:

علت دقیق پروستاتیت مزمن/سندرم درد مزمن لگن ناشناخته است. محققان معتقدند یک میکروارگانیسم، اگرچه عفونت باکتریایی نیست، ممکن است باعث این بیماری شود. این نوع پروستاتیت ممکن است به مواد شیمیایی موجود در ادرار، پاسخ سیستم ایمنی بدن به عفونت قبلی دستگاه ادراری (UTI) یا آسیب عصبی در ناحیه لگن مربوط باشد.

پروستاتیت باکتریایی حاد و مزمن:

عفونت باکتریایی پروستات باعث پروستاتیت باکتریایی می شود. نوع حاد به طور ناگهانی رخ می دهد و برای مدت کوتاهی طول می کشد، در حالی که نوع مزمن به کندی توسعه می یابد و برای مدت طولانی، اغلب سال ها طول می کشد. عفونت ممکن است زمانی رخ دهد که باکتری از مجرای ادرار به پروستات حرکت کند.

پروستاتیت چقدر شایع است؟

^{پروستاتیت} شایع ترین مشکل دستگاه ادراری برای مردان کمتر از 50 سال و سومین مشکل شایع دستگاه ادراری برای مردان بالای 50 سال است . ²

پروستاتیت مزمن یا سندرم درد مزمن لگنی است

شایع ترین و کمتر شناخته شده ترین شکل پروستاتیت.
می تواند در مردان در هر گروه سنی رخ دهد.
10 تا 15 درصد از جمعیت مردان ایالات متحده را تحت تأثیر قرار می دهد. ³

چه کسانی بیشتر در معرض ابتلا به پروستاتیت هستند؟

عواملی که بر شانس ابتلای مردان به پروستاتیت تأثیر می گذارد بسته به نوع آن متفاوت است.

پروستاتیت مزمن/سندرم درد مزمن لگن: مردان مبتلا به آسیب عصبی در دستگاه ادراری تحتانی به دلیل جراحی یا تروما ممکن است بیشتر در معرض ابتلا به پروستاتیت مزمن / سندرم درد مزمن لگن باشند. استرس روانی نیز ممکن است شانس ابتلای مرد به این بیماری را افزایش دهد.

پروستاتیت باکتریایی حاد و مزمن: احتمال ابتلا به پروستاتیت باکتریایی در مردان مبتلا به عفونت ادراری پایین‌تر بیشتر است. عفونت‌های ادراری که عود می‌کنند یا درمان آن دشوار است ممکن است به پروستاتیت باکتریایی مزمن منجر شود.

علائم پروستاتیت چیست؟

هر نوع پروستاتیت دارای طیف وسیعی از علائم است که بسته به علت آن متفاوت است و ممکن است برای هر مردی یکسان نباشد. بسیاری از علائم مشابه علائم سایر بیماری ها هستند.

پروستاتیت مزمن/سندرم درد مزمن لگن: علائم اصلی پروستاتیت مزمن/سندرم درد مزمن لگنی می‌تواند شامل درد یا ناراحتی به مدت 3 ماه یا بیشتر در یک یا چند مورد از مناطق زیر باشد:

بین کیسه بیضه و مقعد
قسمت مرکزی پایین شکم
آلت تناسلی
کیسه بیضه
قسمت پایین کمر

درد در حین یا بعد از انزال یکی دیگر از علائم رایج است. یک مرد مبتلا به پروستاتیت مزمن/سندرم درد مزمن لگن ممکن است درد در اطراف ناحیه لگن پخش شده باشد یا ممکن است همزمان در یک یا چند ناحیه درد داشته باشد. درد ممکن است بیاید و برود و به طور ناگهانی یا تدریجی ظاهر شود. علائم دیگر ممکن است شامل شود

درد در مجرای ادرار در حین یا بعد از ادرار.
درد در آلت تناسلی در حین یا بعد از ادرار کردن
تکرر ادرار – دفع ادرار هشت بار یا بیشتر در روز. مثانه حتی زمانی که حاوی مقدار کمی ادرار باشد شروع به انقباض می کند و باعث تکرر ادرار می شود.
فوریت ادرار – ناتوانی در به تاخیر انداختن ادرار.
جریان ادرار ضعیف یا قطع شده

پروستاتیت حاد باکتریایی علائم پروستاتیت حاد باکتریایی به طور ناگهانی ظاهر می شوند و شدید هستند. مردان باید فورا به دنبال مراقبت های پزشکی باشند. علائم پروستاتیت حاد باکتریایی ممکن است شامل باشد

تکرر ادرار
فوریت ادرار
تب
لرز
احساس سوزش یا درد در هنگام ادرار
درد در ناحیه تناسلی، کشاله ران، پایین شکم یا کمر
شب ادراری – تکرر ادرار در طول دوره های خواب
تهوع و استفراغ
بدن درد
احتباس ادرار- ناتوانی در تخلیه کامل مثانه
مشکل در شروع جریان ادرار
جریان ادرار ضعیف یا قطع شده
انسداد ادرار – ناتوانی کامل در دفع ادرار
UTI – همانطور که توسط باکتری ها و سلول های مبارزه کننده با عفونت در ادرار نشان داده شده است

پروستاتیت باکتریایی مزمن علائم پروستاتیت باکتریایی مزمن مشابه علائم پروستاتیت باکتریال حاد است، اگرچه نه به شدت. این نوع پروستاتیت اغلب به کندی ایجاد می شود و می تواند 3 ماه یا بیشتر طول بکشد. علائم ممکن است بیایند و از بین بروند، یا ممکن است همیشه خفیف باشند. پروستاتیت باکتریایی مزمن ممکن است پس از درمان قبلی پروستاتیت حاد باکتریایی یا عفونت ادراری رخ دهد. علائم پروستاتیت باکتریایی مزمن ممکن است شامل باشد

تکرر ادرار
فوریت ادرار
احساس سوزش یا درد در هنگام ادرار
درد در ناحیه تناسلی، کشاله ران، پایین شکم یا کمر
شب ادراری
انزال دردناک
احتباس ادرار
مشکل در شروع جریان ادرار
جریان ادرار ضعیف یا قطع شده
انسداد ادرار
به ICU

عوارض پروستاتیت چیست؟

عوارض پروستاتیت ممکن است شامل موارد زیر باشد

عفونت باکتریایی در جریان خون
آبسه پروستات – یک حفره پر از چرک در پروستات
اختلال عملکرد جنسی
التهاب اندام های تناسلی نزدیک پروستات

چه زمانی باید به دنبال مراقبت های پزشکی بود

ممکن است یک فرد علائم ادراری غیرمرتبط با پروستاتیت داشته باشد که ناشی از مشکلات مثانه، UTI یا هیپرپلازی خوش خیم پروستات است . علائم پروستاتیت همچنین می تواند نشان دهنده شرایط جدی تری از جمله سرطان پروستات باشد.

مردانی که علائم پروستاتیت دارند باید به پزشک مراجعه کنند.

مردانی که علائم زیر را دارند باید فورا به دنبال مراقبت های پزشکی باشند:

ناتوانی کامل در ادرار کردن
نیاز دردناک، مکرر و فوری به ادرار کردن، همراه با تب و لرز
خون در ادرار
ناراحتی یا درد شدید در ناحیه تحتانی شکم و مجاری ادراری

پروستاتیت چگونه تشخیص داده می شود؟

یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی پروستاتیت را بر اساس تشخیص می دهد

سابقه پزشکی شخصی و خانوادگی
یک معاینه فیزیکی
آزمایش های پزشکی

یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی ممکن است قبل از تشخیص پروستاتیت مجبور باشد سایر شرایطی را که باعث علائم و نشانه های مشابه می شوند رد کند.

سابقه پزشکی شخصی و خانوادگی

گرفتن سابقه پزشکی شخصی و خانوادگی یکی از اولین کارهایی است که یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی ممکن است برای کمک به تشخیص پروستاتیت انجام دهد.

معاینه بدنی

معاینه فیزیکی ممکن است به تشخیص پروستاتیت کمک کند. در طول معاینه فیزیکی، معمولا یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی

بدن بیمار را بررسی می کند که می تواند شامل بررسی باشد
- ترشح از مجرای ادرار
- غدد لنفاوی بزرگ یا حساس در کشاله ران
- کیسه بیضه متورم یا حساس
یک معاینه رکتال دیجیتال انجام می دهد

معاینه رکتال دیجیتال یا معاینه رکتال، یک معاینه فیزیکی از پروستات است. برای انجام معاینه، ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی از مرد می‌خواهد تا روی میز خم شود یا به پهلو دراز بکشد در حالی که زانوهای خود را نزدیک سینه‌اش نگه داشته است.

ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی یک انگشت دستکش دار و روغن کاری شده را به داخل راست روده می‌کشد و بخشی از پروستات را که در کنار راست روده قرار دارد، احساس می‌کند.

مرد ممکن است در طول معاینه رکتال احساس ناراحتی مختصری کند. یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی معمولاً در حین ویزیت مطب معاینه رکتوم را انجام می دهد و مرد نیازی به بیهوشی ندارد.

این معاینه به ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی کمک می‌کند تا ببیند که آیا پروستات بزرگ شده یا حساس است یا هر گونه ناهنجاری دارد که نیاز به آزمایش بیشتری دارد.

بسیاری از ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی معاینه رکتوم را به عنوان بخشی از یک معاینه فیزیکی معمول برای مردان 40 ساله یا بالاتر انجام می دهند، خواه مشکلات ادراری داشته باشند یا نداشته باشند.

آزمایش های پزشکی

یک ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی ممکن است مردان را به یک متخصص اورولوژی ارجاع دهد – دکتری که در دستگاه ادراری و دستگاه تناسلی مردانه تخصص دارد.

متخصص اورولوژی از آزمایش های پزشکی برای کمک به تشخیص مشکلات دستگاه ادراری تحتانی مرتبط با پروستاتیت و توصیه به درمان استفاده می کند.

آزمایشات پزشکی ممکن است شامل

آزمایش ادرار
آزمایش خون
تست های یورودینامیک
سیستوسکوپی
سونوگرافی ترانس رکتال
بیوپسی
تجزیه و تحلیل مایع منی

آزمایش ادرار: آزمایش ادرار شامل آزمایش نمونه ادرار است. بیمار نمونه ادرار را در یک ظرف مخصوص در مطب ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی یا یک مرکز تجاری جمع آوری می کند.

یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی نمونه را در طول یک بازدید مطب آزمایش می کند یا آن را برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه می فرستد.

برای آزمایش، یک پرستار یا تکنسین نواری از کاغذ شیمیایی تحت درمان قرار می‌دهد که به آن میله می‌گویند. لکه های روی میله اندازه گیری رنگ را تغییر می دهند تا نشانه های عفونت در ادرار را نشان دهند.

ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی می تواند اشکال باکتریایی پروستاتیت را با بررسی نمونه ادرار با میکروسکوپ تشخیص دهد.

ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی نیز ممکن است نمونه را برای انجام کشت به آزمایشگاه بفرستد. در کشت ادرار، تکنسین آزمایشگاه مقداری از نمونه ادرار را در یک لوله یا ظرف حاوی ماده ای قرار می دهد که هر باکتری موجود را تشویق به رشد می کند. هنگامی که باکتری ها تکثیر شدند، تکنسین می تواند آنها را شناسایی کند.

آزمایشات خون: آزمایش خون شامل یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی است که در طی یک بازدید مطب یا در یک مرکز تجاری خون می گیرد و نمونه را برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه می فرستد.

آزمایش خون می تواند علائم عفونت و سایر مشکلات پروستات مانند سرطان پروستات را نشان دهد.

تست های یورودینامیک: تست‌های اورودینامیکی شامل انواع روش‌هایی است که به خوبی مثانه و مجرای ادرار را ذخیره و ترشح می‌کنند. یک ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی تست‌های یورودینامیک را در طی یک بازدید مطب یا در یک مرکز سرپایی یا یک بیمارستان انجام می‌دهد.

برخی از تست های اورودینامیک نیازی به بیهوشی ندارند. برخی دیگر ممکن است به بی حسی موضعی نیاز داشته باشند. بیشتر تست‌های اورودینامیک بر توانایی مثانه برای نگه داشتن ادرار و تخلیه به طور پیوسته و کامل تمرکز دارند و ممکن است شامل موارد زیر باشد:

uroflowmetry، که سرعت ترشح ادرار را از مثانه اندازه گیری می کند.
اندازه‌گیری باقی‌مانده پس از تخلیه، که میزان ادرار باقیمانده در مثانه را پس از ادرار ارزیابی می‌کند.

سیستوسکوپی: سیستوسکوپی روشی است که از یک ابزار لوله مانند به نام سیستوسکوپ برای بررسی داخل مجرای ادرار و مثانه استفاده می کند.

متخصص اورولوژی سیستوسکوپ را از طریق سوراخ نوک آلت تناسلی و به داخل دستگاه ادراری تحتانی وارد می کند. او سیستوسکوپی را در طول ویزیت مطب یا در یک مرکز سرپایی یا یک بیمارستان انجام می دهد.

او به بیمار بی حسی موضعی می دهد. در برخی موارد، بیمار ممکن است به آرامبخشی و بیهوشی منطقه ای یا عمومی نیاز داشته باشد.

متخصص اورولوژی ممکن است از سیستوسکوپی برای بررسی تنگی، انسداد یا سنگ در دستگاه ادراری استفاده کند.

سونوگرافی ترانس رکتال: سونوگرافی ترانس رکتال از دستگاهی به نام مبدل استفاده می کند که امواج صوتی ایمن و بدون درد را از اندام ها منعکس می کند تا تصویری از ساختار آنها ایجاد کند.

ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی می تواند مبدل را به زوایای مختلف حرکت دهد تا امکان بررسی اندام های مختلف را فراهم کند.

یک تکنسین مخصوص آموزش دیده این روش را در مطب ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی، یک مرکز سرپایی، یا یک بیمارستان انجام می دهد و یک رادیولوژیست (پزشکی که در تصویربرداری پزشکی متخصص است) تصاویر را تفسیر می کند.

بیمار نیازی به بیهوشی ندارد. اورولوژیست ها اغلب از سونوگرافی ترانس رکتال برای بررسی پروستات استفاده می کنند.

در سونوگرافی ترانس رکتال، تکنسین یک مبدل کمی بزرگتر از یک قلم را وارد رکتوم مرد در کنار پروستات می کند. تصویر اولتراسوند اندازه پروستات و هر گونه ناهنجاری مانند تومور را نشان می دهد.

سونوگرافی ترانس رکتال نمی تواند به طور قابل اعتمادی سرطان پروستات را تشخیص دهد.

بیوپسی: بیوپسی روشی است که شامل برداشتن یک قطعه کوچک از بافت پروستات برای بررسی با میکروسکوپ است. متخصص اورولوژی بیوپسی را در یک مرکز سرپایی یا یک بیمارستان انجام می دهد. او به بیمار آرامبخش سبک و بی حس کننده موضعی می دهد.

با این حال، در برخی موارد، بیمار نیاز به بیهوشی عمومی دارد. متخصص اورولوژی از تکنیک های تصویربرداری مانند اولتراسوند، اسکن توموگرافی کامپیوتری یا تصویربرداری رزونانس مغناطیسی برای هدایت سوزن بیوپسی به داخل پروستات استفاده می کند.

یک پاتولوژیست – پزشکی که در بررسی بافت ها برای تشخیص بیماری ها تخصص دارد – بافت پروستات را در آزمایشگاه بررسی می کند. این آزمایش می تواند نشان دهد که آیا سرطان پروستات وجود دارد یا خیر.

تجزیه و تحلیل مایع منی: آنالیز مایع منی آزمایشی برای اندازه گیری مقدار و کیفیت اسپرم و اسپرم مرد است. مرد نمونه‌ای از مایع منی را در یک ظرف مخصوص در خانه، مطب ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی یا یک مرکز تجاری جمع‌آوری می‌کند.

یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی نمونه را در طول یک بازدید مطب آنالیز می کند یا آن را برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه می فرستد. نمونه منی می تواند خون و علائم عفونت را نشان دهد.

پروستاتیت چگونه درمان می شود؟

درمان بستگی به نوع پروستاتیت دارد.

پروستاتیت مزمن/سندرم درد مزمن لگن: هدف درمان پروستاتیت مزمن/سندرم درد مزمن لگنی کاهش درد، ناراحتی و التهاب است.

طیف وسیعی از علائم وجود دارد و هیچ درمان واحدی برای هر مردی کار نمی کند. اگرچه آنتی بیوتیک ها به درمان پروستاتیت غیر باکتریایی کمک نمی کنند، اما متخصص اورولوژی ممکن است حداقل در ابتدا آنها را تجویز کند تا زمانی که اورولوژیست بتواند عفونت باکتریایی را رد کند. متخصص اورولوژی ممکن است داروهای دیگری را تجویز کند:

سیلودوسین (راپافلو)
مهارکننده های 5 آلفا ردوکتاز مانند فیناستراید (پروسکار) و دوتاستراید (آوودارت)
داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی – که NSAID ها نیز نامیده می شوند – مانند آسپرین، ایبوپروفن و ناپروکسن سدیم
گلیکوزامینوگلی
کنسروهایی مانند کندرویتین سولفات
شل کننده های عضلانی مانند سیکلوبنزاپرین (Amrix، Flexeril) و کلونازپام (Klonopin)
تعدیل کننده های عصبی مانند آمی تریپتیلین، نورتریپتیلین (Aventyl، Pamelor) و پره گابالین (Lyrica)

درمان های جایگزین ممکن است شامل شود

حمام های گرم که حمام سیتز نامیده می شوند
گرما درمانی موضعی با بطری های آب گرم یا پدهای گرمایشی
فیزیوتراپی، مانند
- تمرینات کگل – سفت کردن و شل کردن عضلات نگهدارنده ادرار در مثانه و نگه داشتن مثانه در موقعیت مناسب خود. به تمرینات عضلات لگن نیز می گویند.
- انتشار میوفاشیال – فشار و کشش، گاهی همراه با سرد شدن و گرم شدن، عضلات و بافت‌های نرم در قسمت پایین کمر، ناحیه لگن و قسمت بالایی پاها. همچنین به عنوان انتشار نقطه ماشه ای میوفاشیال شناخته می شود.
تمرینات آرامش بخش
بیوفیدبک
گیاه درمانی با عصاره های گیاهی مانند کوئرستین، گرده زنبور عسل و نخل اره
طب سوزنی

برای کمک به اطمینان از مراقبت هماهنگ و ایمن، افراد باید در مورد استفاده از شیوه های پزشکی مکمل و جایگزین، از جمله استفاده از مکمل های غذایی، با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنند.

برای مردانی که علائم پروستاتیت مزمن/سندرم درد مزمن لگن تحت تأثیر استرس روانی قرار گرفته است، درمان روانپزشکی مناسب و کاهش استرس ممکن است عود علائم را کاهش دهد.

برای کمک به اندازه‌گیری اثربخشی درمان، متخصص اورولوژی ممکن است مجموعه‌ای از سؤالات را از یک پرسشنامه استاندارد به نام شاخص علائم پروستاتیت مزمن مؤسسه ملی بهداشت (NIH) بپرسد.

این پرسشنامه به اورولوژیست کمک می کند تا شدت علائم و چگونگی تأثیر آنها بر کیفیت زندگی مرد را ارزیابی کند. متخصص اورولوژی ممکن است چندین بار سوالاتی مانند قبل، حین و بعد از درمان بپرسد.

پروستاتیت حاد باکتریایی: متخصص اورولوژی پروستاتیت حاد باکتریایی را با آنتی بیوتیک درمان می کند. آنتی بیوتیک تجویز شده ممکن است به نوع باکتری عامل عفونت بستگی داشته باشد.

اورولوژیست ها معمولا آنتی بیوتیک های خوراکی را برای حداقل 2 هفته تجویز می کنند. عفونت ممکن است عود کند. بنابراین، برخی از اورولوژیست ها مصرف آنتی بیوتیک های خوراکی را به مدت 6 تا 8 هفته توصیه می کنند.

موارد شدید پروستاتیت حاد ممکن است نیاز به بستری کوتاه مدت در بیمارستان داشته باشد تا مردان بتوانند مایعات و آنتی بیوتیک ها را از طریق یک لوله داخل وریدی (IV) دریافت کنند.

پس از درمان IV، مرد باید به مدت 2 تا 4 هفته آنتی بیوتیک خوراکی مصرف کند. بیشتر موارد پروستاتیت حاد باکتریایی با دارو و تغییرات جزئی در رژیم غذایی کاملاً برطرف می شود. اورولوژیست ممکن است توصیه کند

اجتناب یا کاهش مصرف مواد تحریک کننده مثانه مانند الکل، نوشیدنی های کافئین دار و غذاهای اسیدی و تند
افزایش مصرف مایعات – 64 تا 128 اونس در روز – برای دفع مکرر ادرار و کمک به تخلیه باکتری ها از مثانه

پروستاتیت باکتریایی مزمن: متخصص اورولوژی پروستاتیت باکتریایی مزمن را با آنتی بیوتیک درمان می کند. با این حال، درمان نیاز به یک دوره درمانی طولانی تر دارد. اورولوژیست ممکن است دوز کم آنتی بیوتیک را تا 6 ماه برای جلوگیری از عفونت مکرر تجویز کند.

اورولوژیست همچنین ممکن است یک آنتی بیوتیک متفاوت تجویز کند یا در صورت عود مجدد عفونت از ترکیبی از آنتی بیوتیک ها استفاده کند.

اورولوژیست ممکن است افزایش مصرف مایعات و اجتناب یا کاهش مصرف موادی که مثانه را تحریک می کنند توصیه کند.

متخصص اورولوژی ممکن است از مسدود کننده های آلفا که پروستاتیت مزمن/سندرم درد مزمن لگنی را درمان می کنند برای درمان احتباس ادراری ناشی از پروستاتیت باکتریایی مزمن استفاده کند.

این داروها به شل شدن عضلات مثانه نزدیک پروستات و کاهش علائمی مانند ادرار دردناک کمک می کنند. مردان ممکن است برای درمان احتباس ادراری ناشی از پروستاتیت باکتریایی مزمن نیاز به جراحی داشته باشند.

برداشتن بافت اسکار در مجرای ادرار با جراحی اغلب باعث بهبود جریان ادرار و کاهش احتباس ادرار می شود.

چگونه می توان از پروستاتیت پیشگیری کرد؟

مردان نمی توانند از پروستاتیت پیشگیری کنند. محققان در حال حاضر به دنبال درک بهتر علت پروستاتیت و توسعه راهبردهای پیشگیری هستند.

غذا خوردن، رژیم غذایی و تغذیه

محققان دریافته اند که خوردن، رژیم غذایی و تغذیه نقشی در ایجاد یا پیشگیری از پروستاتیت دارند. در طول درمان پروستاتیت باکتریایی، اورولوژیست ها ممکن است افزایش مصرف مایعات و اجتناب یا کاهش مصرف موادی که مثانه را تحریک می کنند توصیه کنند. مردان باید با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی یا متخصص تغذیه در مورد رژیم غذایی مناسب صحبت کنند.

آزمایشات بالینی

مؤسسه ملی دیابت و بیماری‌های گوارشی و کلیوی (NIDDK) و سایر مؤسسه‌های مؤسسه ملی بهداشت (NIH) تحقیقاتی را در مورد بسیاری از بیماری‌ها و شرایط انجام می‌دهند و پشتیبانی می‌کنند.